Πολλές φορές παρατηρώ ανθρώπους που συναντιώνται τυχαία και σαν να υπάρχει μεταξύ τους ένα προστατευτικό περίβλημα σαν να υπάρχει ένας αμνιακός σάκος που τους προστατεύει και τους χωρίζει από τον κόσμο γύρω τους. Μοιάζει σαν να μην πρέπει να μιλήσει η ψυχή, σαν να πρέπει να είναι αναγκαίο να περιστοιχίζεται ο καθένας από ψηλούς τοίχους και φράχτες φόβου και αγωνίας. Οι περισσότεροι παρουσιάζουν μικρά κομμάτια ψυχής ή καθόλου ψυχή και είναι σαν να αποτελούνται μόνο από επιθυμίες, πλάνα και προθεσμίες. Δυστυχώς πολλές φορές το αληθινό νόημα της ζωής μας χάνεται στον κόσμο της δυσπιστίας.
Πολλές φορές φοβόμαστε τη ζωή γι αυτό δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να νιώσει, να αισθανθεί, να τολμήσει, να νοιαστεί. Κατά συνέπεια δεν ζούμε γιατί ζωή σημαίνει συμμετοχή Ζωή σημαίνει να ρισκάρεις, να τσαλαβουτάς στα πράγματα, να μη συμβιβάζεσαι με κάτι λιγότερο από αυτό που πραγματικά είσαι, να τολμάς να αγαπάς, να σπρώχνει το νου και την καρδιά σου όσο πιο μακριά μπορούν να πάνε, ζωή σημαίνει γενναιοδωρία και γενναιότητα, ζωή σημαίνει να πηγαίνεις πέρα από τον εαυτό σου …. προς τα αστέρια
Η κάθε μέρα είναι ένα καινούριο κάλεσμα για να ξαναδιαλέγουμε τη ζωή !!!!! Κάθε μέρα είναι σημαντικό να μπορούμε να ρισκάρουμε να αγαπήσουμε ξανά, να πιστέψουμε ξανά, να εμπιστευτούμε ξανά, να συνδεθούμε ξανά.
Σας φιλώ και εις αύριο με υγεία
Myorama's Blog 