Δεν έχει καμμιά σημασία ποιός ήσουν μέχρι χτές και πόσο βαρύ είναι το φορτίο σου από τη στιγμή που θα πάρεις την απόφαση να αλλάξεις τη ζωή σου υπάρχει μιά δύναμη που θα σε φροντίσει και σε καθοδηγήσει. Μιά στιγμή χρειάζεται για να ξαναθυμηθείς όλη σου τη δύναμη, μια στιγμή για να εμπιστευτείς ξανά, μια στιγμή για να στειλεις μια προσευχή ψηλά , μια στιγμή είναι όλο αυτό που χρειάζεσαι
Εξωτερικά κάποιες φορές δείχνουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτε, αλλά όλοι μας αντιμετωπίζουμε κάποιες σκοτεινές μέρες που νοιώθουμε πολύ μικροί και ασήμαντοι, πολύ εύθραυστοι και πολύ φοβισμένοι, έτοιμοι να θρυμματιστούμε σε 1000 κομμάτια η να ξεσπάσουμε σε λυγμούς γιά κάτι απλό, όπως το να μας ρωτήσει κάποιος πως είσαι; Οταν συμβαίνει αυτό είναι σημαντικό να είμαστε φιλικοί και υποστηρικτικοί με τον εαυτό μας και να σεβόμαστε τις ανάγκες του. Τα συναισθήματα μας είναι πραγματικά, οι φόβοι μας πραγματικοί παρόλο που πολλές φορές δεν βασίζονται στην πραγματικότητα. Όποτε αντιμετωπίζουμε τέτοιες καταστάσεις χρειάζεται να νταντέψουμε τον εαυτό μας σαν ένα μωρό κι αυτό που προηγείται είναι το να γίνουμε διαθέσιμοι να ξαναβρούμε τα αληθινά μας κομμάτια, που δεν τα χάσαμε μονομιάς αλλά λίγο λίγο. Κάτι τέτοιες στιγμές χρειάζεται να δώσουμε την άδεια στον εαυτό μας να μην είναι τα πάντα για τους πάντες ανά πάσα στιγμή αλλά να ασχοληθούμε μαζί του κάνοντας ευγενικές χειρονομίες.
Μακάρι να μπορούσα να πω, μακάρι να μπορούσα να ισχυριστώ πως όλοι οι άνθρωποι που αγάπησα με αγάπησαν και εκείνοι, η ότι είχαν τις ίδιες ανάγκες με μένα η ότι σκεφτόμασταν με τον ίδιο τρόπο. Πολλές φορές ευχόμουν να είχα κάτι περισσότερο η να έχω κάτι που κανείς δεν μπορούσε να μου δώσει. Ξέρω ότι σ αυτό το συναίσθημα δεν είμαι μόνη, όλοι οι άνθρωποι το έχουν βιώσει.
Πολλοί νοιώθουν θυμό όταν σκέφτονται πως ένιωσαν μόνοι και αμφισβήτησαν τον εαυτό τους αλλά και την εκτίμηση που ένοιωθαν για τα κοντινά τους πρόσωπα όταν τα χρειάστηκαν και δεν ήταν εκεί.
Αλλά τώρα ξέρω πολύ καλά ότι δεν παίρνεις από τους άλλους αυτό που τους δίνεις παίρνεις αυτό που έχουν να σου δώσουν. Οι άνθρωποι μπορούν να σου δώσουν μόνο αυτό που διαθέτουν. Και επίσης τώρα πιά ξέρω πολύ καλά ότι το συνακόλουθο των θετικών χαρακτηριστικών ενός ανθρώπου είναι τα αρνητικά του. Αν εκτιμάω κάποιον για την παιδικότητα και την αθωότητα του μπορεί στην πορεία να έρθω σε επαφή με την αναποφασιστικότητα του και την παθητικότητα του. Οι περισσότεροι σπαταλάμε πολύ χρόνο και εκνευριζόμαστε με γνωρίσματα των ανθρώπων τα οποία δεν είναι παρά μόνο η άλλη πλευρά εκείνων για τα οποία τους αγαπάμε και τους θαυμάζουμε. Δεν είναι δυνατόν να φτιάχνεις σχέσεις γύρω από επιλεκτικά σημεία. Ολοι μας έχουμε χαρακτηριστικά για τα οποία μας θέλουν οι άλλοι και κομμάτια τα οποία οι άλλοι δεν τα θέλουν σε μας. Αυτό το ίδιο συμαβαίνει και σε μας σε σχέση με τους άλλους.
Σε κάθε μας σχέση είναι τόσα τα κομμάτια μας που θα επικοινωνήσουν με εκείνα τα κομμάτια ενός άλλου ανθρώπου που θα πρέπει να ξέρουμε ότι χρειάζεται να ξεκλειδώσουμε όλα τα δωμάτια της καρδιάς μας αν θέλουμε να συνδεθούμε αληθινά.
Κι αν έχουμε μάθει να αναζητάμε έναν άνθρωπο που θα μας τα δώσει όλα, είναι καλό να θυμόμαστε ότι ο κόσμος δεν κατοικείται από τέλειους ανθρώπους. Αποτελείται από ανθρώπους που κι αυτοί θέλουν να νοιώσουν καλά με τον εαυτό τους, να πάρουν και να δώσουν αγάπη όπως και μεις. Ο κόσμος αποτελείται από στιγμές αγάπης και από δώρα που ο καθένας μόνος του μπορεί να μαζέψει για να φτιάξει το δικό του κόσμημα, το δικό του νόημα. Ένα κόσμημα που μπορεί να το κρατήσει στην αγκαλιά του και να νοιώθει ότι η ζωή του είναι γεμάτη και αξίζει τον κόπο.
Οι παρελθούσες σχέσεις με την αγάπη, οι παιδικές μνήμες, οι ανεκπλήρωτες προσδοκίες και οι πεποιθήσεις βρίσκονται όλα συσκευασμένα στη γλώσσα του παρόντος. Επομένως το σ αγαπώ επεκτείνεται στα εξής: Σ αγαπώ όπως αγαπούσε ο πατέρας μου τη μάνα μου πριν χωρίσουν. Σ αγαπώ όσο δεν με πλησιάζεις πολύ. Σ αγαπώ όπως αγαπούσε ο Ρωμαίος την Ιουλιέτα, αλλά σε παρακαλώ μη μου ζητήσεις να πεθάνω για σένα.
Το σ αγαπώ είναι η πιο συναισθηματική από όλες τις λέξεις της γλώσσας και περιλαμβάνει πολλά συναισθήματα στα οποία ίσως δεν αναφερόμαστε ποτέ ανοιχτά, ιδιαίτερα αν είναι επώδυνα. Ετσι λοιπόν ενώ η αγάπη είναι ένα θετικό συναίσθημα πολλοί άνθρωποι το έχουν συνδέσει με πόνο. Ο τρόπος με τον οποίο ο νους συνδέει πράγματα μεταξύ τους είναι συχνά παραπλανητικός. Λόγω των προβολών του παρελθόντος σπάνια βλέπουμε τους ανθρώπους όπως ακριβώς είναι. Συνήθως τους βλέπουμε σε σχέση με άτομα από το παρελθόν. Υπάρχει ένα ακόμη είδος προβολής που βασίζεται στις επιθυμίες. Ισως για παράδειγμα κάποιος να εμπιστεύεται ένα άτομο επειδή έχει ανάγκη να το εμπιστευτεί ( επειδή ενδεχομένως να έχει προδοθεί στην παιδική του ηλικία) κι όσες φορές κι αν αποδειχτεί ότι αυτό το άτομο δεν είναι εμπιστοσύνης εκείνος εξακολουθεί να προβάλει πάνω του την ανάγκη του. Αν κάποιος εξετάσει κάθε αρνητικό στοιχείο το οποίο επιμένει ότι χαρακτηρίζει τους άλλους, για παράδειγμα ότι οι άλλοι δεν τον καταλαβαίνουν η δεν αναγνωρίζουν την αξία του, τότε θα ανακαλύψει ότι αυτό το στοιχείο βρίσκεται μέσα του κι όσο πιο πολύ το αρνείται τόσο πιο πολύ το προβάλει. Ετσι αν κάποιος αμύνεται πριν κατηγορηθεί, σημαίνει ότι μέσα του υπάρχει ενοχή και θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με αυτή την ενοχή προκειμένου να σταματήσει να βασανίζει τον εαυτό του και να σταματήσει η προβολή. Αν κάποιος νομίζει διαρκώς ότι ο άντρας η η γυναίκα του κοιτάζει τους άλλους με σεξουαλικό ενδιαφέρον είναι επειδή εκείνος δεν μπορεί να μείνει πιστός.
Οταν μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας μέσα στα πράγματα που απεχθανόμαστε η φοβόμαστε αλλά και σ αυτά που αγαπάμε τότε αντιλαμβανόμαστε μια μεγάλη πνευματική αλήθεια, ότι τα πάντα βρίσκονται μέσα μας.
Τριών λογιών άνθρωποι περνάνε από τη ζωή μας. Αυτοί που μας είναι αδιάφοροι και δεν μας δίνουν ούτε θλίψη ούτε χαρά.
Οι άλλοι είναι αυτοί που μας χαρίζουν ευτυχία, είναι οι γοητευτικοί κηπουροί που κάνουν την καρδιά μας να ανθίζει και είμαστε τόσο ευγνώμονες γι αυτούς.
Ας είμαστε όμως ευγνώμονες και για εκείνους τους άσπλαχνους που μας προκαλούν θλίψη. Γιατί ο άνεμος της απογοήτευσης καθώς παρασύρει τα θραύσματα της μαραμένης ευτυχίας σπέρνει και καλούς σπόρους στο γόνιμο από τη μπόρα των δακρύων έδαφος.
Το συναίσθημα του θυμού είναι ένα πολύ ισχυρό συναίσθημα και έχει αποτελέσει αφετηρία γιά τις περισσότερες καταστροφικές ενέργειες στην ανθρώπινη ιστορία. Ο θυμός είναι απρόβλεπτος, δεν ξέρουμε πότε θα εκραγούμε από θυμό εμείς η οι άλλοι, γι αυτό και τον φοβόμαστε τόσο πολύ. Παρ όλα αυτά ο θυμός είναι απλώς ένα ανθρώπινο συναίσθημα και τα συναισθήματα είναι απλώς συναισθήματα. Δεν υπάρχουν καλά η κακά συναισθήματα κακός η καλός είναι ο τρόπος που τα χειριζόμαστε, ο τρόπος που τα εκφράζουμε η δεν τα εκφράζουμε.
Κάποιοι τον εκφράζουν δυναμικά ξεσπώντας και ουρλιάζοντας αυτό όμως τους κάνει να νιώσουν παροδικά καλά. Κάποιοι άλλοι τον καταπιέζουν νομίζοντας ότι ο συσσωρευμένος καταπιεσμένος θυμός δεν αποτελεί θυμό αλλά κάποια στιγμή αυτός ο παλιός θυμός επανέρχεται σε πλήρη ένταση και κατακλύζει το νου και το σώμα τους. Πολλές φορές ήρεμοι επιφανειακά άνθρωποι έχουν μέσα τους τεράστιες ποσότητες καταπιεσμένου θυμού.
Ο καταπιεσμένος αυτός θυμός γίνεται ένα φίλτρο ανάμεσα σε μας και στον έξω κόσμο με αποτέλεσμα κάθε τι που έρχεται προς εμάς αλλά και κάθε τι που εκφράζεται από μας να περνάει μέσα από αυτό το φίλτρο. Ενα φίλτρο θυμού δίνει στον έξω κόσμο ένα χρώμα εχθρικό και ψυχρό εφόσον τα μηνύματα περνώντας από αυτό το φίλτρο μετατρέπονται, μετασχειματίζονται σε εχθρικά έτσι ανταποκρινόμαστε σ αυτά με ένα καχύποπτο και αμυντικό τρόπο. Φοβόμαστε να επιτρέψουμε στους άλλους να ξέρουν τι νοιώθουμε και ποιοί είμαστε στ αλήθεια από φόβο μήπως μας εκμεταλλευτούν.
Το ίδιο φίλτρο παραμορφώνει και τα μηνύματα που βγαίνουν από μέσα μας. Μπορεί να θέλουμε να υποστηρίξουμε τους άλλους, να τους δείξουμε την αγάπη μας, να τους προσφέρουμε υποστήριξη, οι ενέργειες μας όμως δεν γίνονται αντιληπτές λόγω του φίλτρου του θυμού. Ο άντρας η η γυναίκα που λέει: και γω σ αγαπώ που να πάρει…… θέλει να εκφράσει αγάπη αλλά αυτή η αγάπη σκοντάφτει πάνω στο θυμό.
Κάποιος που έχει θυμό και αρνείται να κάνει κάτι γι αυτό μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στο σώμα του. Ο χρόνιος θυμός μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα υγείας, πόνους στο σώμα, προβλήματα στο σεξ, ανικανότητα, ψυχρότητα η ακόμη θυμωμένο σεξ και γενικά επιθετική συμπεριφορά. Είναι ένα είδος μη συμπληρωμένου θυμού.
Κάποιοι έχουν ξαφνικά ξεσπάσματα θυμού κι αυτό γιατί υπάρχει λανθάνων θυμός που βρίσκεται μέσα στο υποσυνείδητο τους και τους προκαλεί αυτά τα ανεξήγητα ξεσπάσματα.
Ο θυμός για τον εαυτό μας γίνεται κατάθλιψη, είναι μιά μορφή μη ξεκαθαρισμένου θυμού.
Δεν θυμώνουμε όλοι το ίδιο, αλλά όλους μας θυμώνουν περίπου τα ίδια πράγματα. Τι συμβαίνει και θυμώνουμε; Θυμώνουμε επειδή ταυτιζόμαστε με μιά κατάσταση, δηλαδή όταν βλέπουμε να συμβαίνει κάτι άδικο κατά τη γνώμη μας, κάτι που συγκρούεται με τις αρχές μας και με τις αξίες μας. Θυμώνουμε όταν κάτι μας φοβίζει. Και τέλος θυμώνουμε όταν έχουμε μιά ανικανοποίητη ανάγκη. Δηλαδή όταν χρειαζόμαστε κάτι που είναι πολύ σημαντικό για μας και δεν το παίρνουμε. Προφανώς δεν θα θυμώναμε αν αυτό που δεν πήραμε δεν ήταν σημαντικό για μας. Ο θυμός είναι μιά κραυγή για αγάπη, απόδοχή και αναγνώριση. Αυτό θέλει κάθε θυμωμένος.
Υπάρχουν φορές στη ζωή όλων μας που οι αντίδρασεις μας στα ίδιο γεγονός είναι εντελώς διαφορετικές κι αυτό συμβαίνει επειδή η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε την ώρα που συμβαίνει κάτι καθορίζει και την αντίδραση μας. Αν βρισκόμαστε σε μιά κατάσταση που έχουμε έλλειψη από αυτοεκτίμηση θα αντιδράσουμε φυσικά εντελώς διαφορετικά από ότι αν αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας.
Η απαλλαγή από το θυμό είναι μιά διαδικασία απελευθέρωσης. Καθώς αρχίζουμε να αντιμετωπίζουμε σωστά το θυμό και από την καταπίεση και την λανθασμένη έκφραση του μετακινηθούμε προς την ολοκλήρωση και την απελευθέρωση του, τότε θα αρχίσουμε να νιώθουμε ελευθερία χαρά, αυτοπεποίθηση, ζωντάνια. Αυτή θα είναι η ανταμοιβή μας για την αλλαγή της στάσης μας απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους.
Την πρώτη φορά που είδα την ιστορία του Ιησού στον κινηματογράφο ήταν στην πρώτη δημοτικού και μόλις τελείωσε η σχολική προβολή της ταινίας και πήγα σπίτι είχα πυρετό χωρίς κανένα λόγο παρά μόνο από ότι θυμάμαι από τη στενοχώρια μου. Και από τότε μια σκηνή μου εντυπώθηκε στο μυαλό και ακόμη και τώρα όταν σκέφτομαι τον Χριστό δεν τον σκέφτομαι να διδάσκει η να κάνει θαύματα η να είναι πάνω στο σταυρό, αλλά τον σκέφτομαι στον κήπο της Γεσθημανής να πίνει το τελευταίο ποτήρι της εγκατάλειψης, που ο πόνος του αναπόφευκτου πεπρωμένου και της ανώτερης αναγέννησης ξεσκίζουν την ψυχή του, τότε που μέσα σε μια τελευταία συγκινητική ανθρώπινη ανάγκη παρηγοριάς ψάχνει τους μαθητές του, ζητά λίγη θαλπωρή και λίγη πρόσχαρη αυταπάτη μέσα στην μοναξιά του, τότε που οι μαθητές του κοιμούνται. Είναι ξαπλωμένοι και κοιμούνται. Ολοι αυτοί στους οποίους ο Ιησούς μετέδωσε τις σκέψεις του, ξύπνησε ένα συναίσθημα σαν συγγενή ταλάντωση, μίλησε την ίδια γλώσσα, περιπλανήθηκε μαζί τους και τώρα τη στιγμή του ανυπόφορου μαρτυρίου στρέφεται προς αυτούς τους μοναδικούς συντρόφους, τους μοναδικούς συμπαραστάτες, που είναι τόσο προσιτός τόσο ανθρώπινος, τόσο πάσχων που θα μπορούσε να τους πλησιάσει τώρα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, που θα μπορούσε να βρει κάτι σαν παρηγοριά κάτι σαν στήριγμα, στην παραμικρή χειρονομία τους και στον πιο ασήμαντο λόγο τους, μα αυτοί όχι δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή κοιμούνται και ροχαλίζουν. Αυτή η ανατριχιαστική στιγμή μου έχει εντυπωθεί στο νου από τότε που ήμουν παιδί.
Τα θεία πάθη είναι ένας συμβολισμός και εκεί βρίσκεται ο πυρήνας της ύπαρξης του καθενός μας, η νίκη του φωτός ενάντια στο σκοτάδι, η νίκη της αγάπης απέναντι στο μίσος, η νίκη του αγαθού απέναντι στο κακό. Το μέλλον είναι αβέβαιο όμως αυτή η μαγική δύναμη της πίστης και της αφοσίωση σε ένα σύστημα ανώτερων αξιών μας οδηγεί στο να περάσουμε από την πύλη του χάους και χρησιμοποιώντας την κόλλα του σύμπαντος, που είναι η αγάπη να συνεχίσουμε το εγχείρημα της δημιουργίας.
Ισως γιατί ο Απρίλης είναι γεμάτος φως, ίσως γιατί η γη γίνεται πράσινη, ίσως γιατί φέρνει μαζί του την Ανάσταση…… Είναι γι αυτό άραγε που το πνεύμα μας ανυψώνεται; Το σκοτάδι λιγοστεύει και αυξάνεται το φως. Το κάθε λουλούδι, το κάθε δέντρο και ο κάθε μικρός βλαστός μαρτυρά τη δύναμη της αλήθειας και της αυθεντικότητας.
Καλό μήνα σε όλους με αγάπη, χαρά και ενθουσιασμό αυτό το μήνα ας έρθουμε όσο μπορούμε πιό κοντά στον αληθινό μας εαυτό ανοίγοντας τα μάτια στη δική μας ομορφιά.
Myorama's Blog 